Nederland staat voor ons fietsers natuurlijk vooral bekend om z’n wind en z’n vlakke land. Wat niet wegneemt dat we enkele kuitenbijters hebben binnen onze landsgrenzen, die behoorlijk pijn kunnen doen. Venijnige klimmetjes, die je flink naar adem kunnen laten happen.
In een land dat vaak zo plat is als een pannenkoek, is het niet zo gek dat iedere rimpeling in het landschap status en bekendheid heeft. Het gevolg? We noemen onze heuvels liefkozend bergen, en kennen ze bijna allemaal van naam.
De meest beruchte heuvels vind je uiteraard in het zuiden van Limburg. Een stukje Nederland waar je jezelf bijna in het buitenland waant.
De Cauberg is waarschijnlijk de beroemdste van allemaal. Natuurlijk omdat het jarenlang de laatste, beslissende klim was in de Amstel Gold Race. Maar weet jij wat de steilste, de langste, de pijnlijkste en de hoogste ‘berg’ van Nederland is?
De steilste: Eyserbosweg
- Gemiddeld: 9,3%
- Maximaal: 17,1%
- Lengte: 0,9 km
De loodzware Eyserbosweg is een straat van ongeveer een kilometer, bij het plaatsje Eys in Zuid-Limburg. De klim dankt zijn bekendheid natuurlijk vooral aan de Amstel Gold Race, maar ook de Eneco Tour en de Holland Ladies Tour kwamen er ooit langs. Wanneer je de top op 195 meter bereikt, dan heb je zo’n 90 hoogtemeters bedwongen.
Het gemiddelde stijgingspercentage is voor Nederlandse begrippen al imposant, maar wanneer je op de tweede helft van de klim het bos indraait, dan gaat het met een uitschieter van zo’n 17 procent pas écht goed pijn doen.
Volgens Michael Boogerd is er geen andere klim in Nederland die zo slopend is. Dat de profs het er zwaar hebben liet ook Adri van der Poel al zien in in de Amstel Gold Race van 1985, die gewonnen werd door Gerrie Knetemann. De ontsnapte Van der Poel kwam op de Eyserbosweg de man met de hamer flink tegen, en moest een paar honderd meter verder zelfs kotsend van de fiets.
De langste: Camerig Zuid
- Gemiddeld: 4,0%
- Maximaal: 7,7%
- Lengte: 4,4 km
De Camerig is met zijn 4,4 kilometer niet alleen de langste klim, dankzij prachtige uitzichten onderweg kun je ook gerust stellen dat het de mooiste beklimming is van ons land. En hij is pittiger dan je denkt, want het gemiddelde stijgingspercentage van vier procent vertekent behoorlijk.
Wie snel kan herstellen, heeft een groot voordeel op de Camerig. Verschillende malen vlakt de klim namelijk af of is er zelfs een korte afdaling. De klim begint redelijk steil de eerste kilometer, met zo’n zeven procent. Later vlakt de weg iets af wanneer je het Vijlenerbos in rijdt.
De Camerig dankt zijn faam vooral ook aan de Amstel Gold Race. Maar ook de Eneco Tour en de Boels Ladies Tour kwamen er ooit langs. Ook bijzonder om te weten: volgens de Belgische COTACOL-encyclopedie – die gebruik maakt van een speciale indexering – is het de zwaarste klim van Nederland.
De pijnlijkste: Keutenberg
- Gemiddeld: 5,9%
- Maximaal: 22%
- Lengte: 1,2 km
De Keutenberg heeft niet voor niks de reputatie een angstgegner te zijn. Het eerste stuk van de heuvel is meteen heftig, waardoor je onmiddellijk diep in je reserves moet tasten. De verdere weg omhoog richting het buurtschap Keutenberg krijg je nauwelijks de kans om te herstellen dankzij dat heftige begin. Ook al eindigt het met vals plat helemaal bovenop.
Blijf je de eerste honderden meters op je fiets zitten, dan zul je het wel redden tot de top. Maar hoe goed getraind je ook bent, de Keutenberg doet pijn. Met zo’n 300 meter a 13,5% snap je wel waarom. Het gemiddelde stijgingspercentage mag met 5,9 procent op papier dan meevallen, een uitschieter van ruim twintig procent is geen sinecure.
Echt genieten van de Keutenberg? Dat doe je waarschijnlijk alleen maar als je weer naar beneden rijdt. Of met de beentjes over elkaar, voor je televisie, kijkend naar de Amstel Gold Race.
De hoogste: Vaalserberg
- Gemiddeld: 4,4%
- Maximaal: 9,9%
- Lengte: 3,2 km
De Vaalserberg is de beklimming naar de absolute top van Nederland, met een hoogte van 322,5 meter boven NAP. De berg is niet alleen maar een kuitenbijter van formaat, het is ook het punt waar ons land samenkomt met België en Duitsland. En zodoende deel je de berg met heel wat toeristen die graag het beroemde Drielandenpunt bezoeken. Onderweg is er vaak het nodige verkeer, terwijl je op de top beter wat gas terugneemt om geen toeristen omver te kegelen.
Het venijn zit hem bij deze beklimming vooral in het middelste stuk, waarbij je de tien procent aantikt, maar wel door een heel mooi bos rijdt. Voorbij de haarspeldbocht heb je het ergste bijna gehad. Heb je de uitkijktoren in zicht, dan ben je er bijna en volgt er alleen nog een stuk vals plat.
Heb jij na het lezen zin gekregen om deze vier kuitenbijters te trotseren, dan kun je ze natuurlijk stuk voor stuk opzoeken, tijdens een weekendje Limburg bijvoorbeeld. Maar je kunt ook de route van de Amstel Gold Race rijden, waarbij je in lus twee en drie alle vier de klimmen voor je kiezen krijgt. Deze tocht is het hele jaar met borden te volgen, maar ook op basis van GPS. Meer daarover lees je hier.
Foto’s: Wikipedia
