Route: de Nederlandse Hel van het Noorden

Route: de Nederlandse Hel van het Noorden

De Hel van het Noorden

Begon het bij jou ook weer te kriebelen toen je Parijs-Roubaix zag? Dan is de kans groot dat deze Nederlandse Hel van het Noorden je wel bevalt. Geïnspireerd door de klassieker bedacht Fietssport namelijk een route in Drenthe, met maar liefst 42 kilometer aan keienstroken. Voor mij de ultieme test in hoeverre ik een keienvreter ben…

Wie in Nederland wil ontdekken hoe het is om over kasseienstroken te fietsen, die moet goed speuren. Helaas hebben de meeste stenen weggetjes van vroeger inmiddels plaatsgemaakt voor asfalt. Maar nog steeds zijn er flink wat stroken waar je dat Parijs-Roubaix-gevoel kunt ervaren.

Je vind ze vooral in het zuiden van Nederland, in Zeeland en Brabant. Maar ook in de provincie Drenthe. Al zijn het in die omgeving geen kasseien die je tegenkomt, maar Drentse flinten. Kleinere stenen die tijdens de ijstijd terecht zijn gekomen in Nederland, en waar men in vervlogen tijden heel wat wegen van maakte. 

De Hel van het Noorden

In het oog springen die flintenwegen meestal niet. Vaak liggen ze verscholen in de bossen, en regelmatig zijn ze deels al in de grond weggezakt. Populaire routes zijn het ook niet. Je komt er doorgaans hooguit een paar wandelaars tegen, of een verdwaalde mountainbiker.

Behalve natuurlijk als er enkele keren per jaar over gekoerst wordt. Jaarlijks vormen meerdere van die stroken de scherprechter in wedstrijden als de Ronde van Drenthe. En wellicht heb je er zelf wel eens over gereden tijdens een toertocht in Drenthe. Maar wat dacht je van 26 van die stroken, tijdens een ronde van 110 kilometer? Dat is de ultieme Hel van het Noorden natuurlijk.

Voor mij een hele goede reden om af te reizen naar Drenthe, naar het historische dorp Orvelte om precies te zijn. Want daar is de start van de route.

Het is nog wat kil en grijs, wanneer ik opstap in het oude brinkdorp. En gelukkig kan ik eerst nog een paar kilometer opwarmen, voordat de eerste strook opdoemt. 

Die eerste strook, het Wezuperveld genaamd, is meteen een taaie. Het is lang geleden dat ik over een flintenstrook reed merk ik aan mezelf, want het is echt even wennen aan het bonkige pad. Heel even vraag ik me zelfs even af waar ik aan begonnen ben… 

Met de handen op het stuur zoek ik naar het beste gedeelte. Soms is dat op het kantje, maar meestal midden op de weg. Hoe harder je fietst over keien, hoe eenvoudiger het gaat zeggen ze altijd. Ik doe mijn best, maar de zuigende modder maakt het hier en daar lastig om tempo te houden.

Uiteraard is er voldoende asfalt tussendoor om even op adem te komen. De tweede strook ga ik al met wat meer vertrouwen tegemoet, en na een ongeveer een  uur begin ik er echt lol in te krijgen. 

Omdat de keien veel kleiner zijn dan de kasseien in Frankrijk, is het wat eenvoudiger om je weg te vinden. Wel valt me op dat de ene strook er slechter bijligt dan de andere. Vaak zijn ze overwoekerd door gras en mos, en soms zie je nauwelijks nog stenen. Het heeft al enkele dagen niet geregend gelukkig, waardoor het met de modder nog wel meevalt. 

De Hel van het Noorden
De Hel van het Noorden

Mijn Specialized Tarmac met banden van 28 millimeter houdt zich goed. Maar een gravelfiets lijkt vaak een net zo logische keuze. Toch ben ik blij met mijn wegfiets, want wat ik wilde is de echte Parijs-Roubaix-beleving.

De kilometers vliegen voorbij en ik kom nauwelijks mensen tegen. Een enkele hardloper of wandelaar steekt hier en daar over, maar dat is het. Andere fietsers zijn er niet. Niet zo gek trouwens, want hoe bijzonder het ook is, wie gaat er voor de lol wekelijks over flintenwegen rijden? Ik niet in ieder geval.

Op de langste keienstrook van Nederland, vlakbij Borger stap ik naast het Buitencentrum even af voor koffie en appeltaart. Deze strook heb ik eerder gereden en toch rij ik er bijna nog verkeerd als ik mijn weg weer vervolg. 

Ik weet niet of het de appeltaart is, maar na mijn korte onderbreking gaat het pas echt lekker. Het vertrouwen is merkbaar gegroeid en in mijn enthousiasme zet ik extra aan op iedere strook.

Uiteraard moet ik daar wat later ook de rekening voor betalen. Na zo’n driekwart van de route beginnen de benen vermoeid te raken. Gelukkig is het niet heel ver meer naar Orvelte. Ik doe het wat rustiger aan en neem de omgeving nog eens in mij op. Het is hier prachtig en de routebouwers hebben echt hun best gedaan om de flintenstroken op een mooie wijze met elkaar te verbinden.

De Hel van het Noorden

Als de teller bijna 110 kilometer aangeeft en ik Orvelte weer bereik dan zit ‘de hel’ er eindelijk op. Ik heb genoten, 26 stroken lang, maar nu is het wel even welletjes. Het is tijd om te eten, rusten en terug te blikken op deze bijzondere ervaring.

Zoek je een pittige uitdaging, dan is deze route zeker een aanrader. Ook vanwege de prachtige natuur trouwens, de hunebedden en de oude brinkdorpjes die je onderweg passeert. 

Een ervaren fietser moet je voor deze route wel zijn trouwens. Maar het is goed om te weten dat je soms kunt uitwijken naar een fietspad, mocht het dokkeren je even te zwaar worden. 

De Hel van het Noorden

Wil jij zelf ervaren wat het is om deze Hel van het Noorden te fietsen? Dan kun je de route downloaden op Fietssport.nl. Dat is ook de plek waar je nog veel meer uitdagende routes vindt. Om deze te kunnen downloaden moet je wel een PLUS account hebben van Fietssport.

Foto’s: In de Kopgroep