Wie aan kasseistroken denkt, dwaalt in gedachten al snel af naar België en Noord-Frankrijk. Toch kent ook ons eigen land nog aardig wat van deze wegen, soms diep verscholen in de bossen.
Vaker dan bij onze zuiderburen hebben veel kasseistroken plaats moeten maken voor asfalt. De wegen die de dans zijn ontsprongen, lijken soms wel vergeten en worden slechts zelden nog gebruikt. Laat staan onderhouden. Je ziet er hooguit een trekker, een avontuurlijke wielertoerist of wandelaar.
Vergeten wegen
Deze kasseiwegen, waarop oude tijden een beetje herleven, vind je vooral nog in Brabant, Zeeland, en in Drenthe. Al spreekt men in die laatste provincie niet over kasseien, maar over flinten. Dit zijn zwerfkeien uit Scandinavië en ze zijn een overblijfsel van van de ijstijd. Ze zijn een stukje kleiner dan de kasseien die je kent van Frankrijk en België.
De langste kasseistrook – of flintenweg – in Nederland, is in Drenthe te vinden. Verstopt in de boswachterij van Gieten-Borger. Zes kilometer lang is hij maar liefst. Over vergeten wegen gesproken: wie ver genoeg inzoomt in Google Maps, zal slechts een naamloos weggetje vinden.
Toch is het pad nog redelijk snel gevonden met wat voorkennis. Als je de Rolderstraat volgt vanuit Borger, dan zie je al snel een weggetje aan je rechterzijde het bos in verdwijnen, haast pal tegenover het bungalowpark van Roompot.
Overgeleverd aan de flinten
Heel even loopt er nog een fietspad paralel aan de stenen weg, maar al snel ben je overgeleverd aan de flinten. Die liggen er soms nog opvallend goed bij. Andere stukken doen het minder goed. Daar liggen de stenen al half verzonken in de grond, soms zelfs overwoekerd door mos.
Zoek je de kanten op voor meer comfort, dan valt dat nogal tegen. Daar liggen de stenen vaak nog slechter, onregelmatig en weggezakt. Midden op het bonkige pad ben je nog het beste af.
Halverwege de strook kruist een doorgaande weg: de Steenhopenweg. Daar is het Buitencentrum Boomkroonpad, waar je ook een parkeerplaats passeert. Het pad loopt ondertussen dieper het bos in.
Soms versmalt de strook iets, maar eigenlijk loopt de weg zonder noemenswaardige bochten of hoogteverschillen richting het noorden. Na nog enkele kilometers volgt er eindelijk verlichting voor de ledematen. Daar eindigt het pad bij een parkeerplaats en een doorgaande weg genaamd Staatsbos.
De weg mag je gerust een monument noemen. Gelukkig denken steeds meer wielerfans er zo over, en hopelijk zullen wegen als deze daardoor nog lang bestaan.
Grand Fondo
Enthousiast geworden na het lezen en zien van de foto’s? Op de website van Grand Fondo Drenthe kun je verschillende routes downloaden, waarbij je de nodige ‘kasseistroken’ voor je kiezen krijgt. De weg waarover je zojuist gelezen hebt is niet opgenomen in de route, maar je komt er wel in de buurt. Liefhebbers kunnen dus altijd even een uitstapje maken.