Duidelijke taal. Daar zijn wij wielrenners meestal ook wel van. Maar soms gaat het toch nog mis…
Soms zeggen we blijkbaar iets wat de nodige verwarring oplevert. Vervelend natuurlijk, en daarom kun je de niet-fietsers in je omgeving het beste even laten meelezen. Dit bedoelen we dikwijls namelijk als we zeggen…
‘Even een rondje fietsen’
Even een rondje fietsen. Het klinkt zo onschuldig als een ommetje, of een blokje om. Gek genoeg blijft een wielrenner vervolgens vaak een paar uur weg. Of nog langer. Wees niet ongerust in dat geval, maar vraag van te voren even waar het ‘rondje’ naartoe gaat.
‘Alles ok’
Alles ok hier… kan een wielrenner beweren, terwijl zojuist een stuk huid is achtergebleven op het asfalt. Of een schouder uit de kom is geschoten. Waar dat vandaan komt? Misschien omdat een wielrenner een ontzettende optimist is? Het had namelijk erger gekund! Je frame in tweeën bijvoorbeeld…
‘Een rustdagje’
Even de benen sparen, de batterij weer opladen, of in de herstelmodus… Ook wielrenners doen dat. Hoe dan? Lekker op de bank zeker? Netflix aan, huispak aan, en wat lekkers erbij…
Zou kunnen, maar ga er maar niet automatisch vanuit. Herstellen kan namelijk ook heel goed op de fiets! Een paar uurtjes lang, en in een lekker tempo.
‘Sterven op de fiets…’
Hoeveel levens heeft een wielrenner? Heel veel blijkbaar, want een beetje fanatieke wielrenner die sterft nog al eens. Bij wijze van spreken dan. Afzien met het snot op de kin, tot je stukgaat… Wat daar nou leuk aan is? Probeer het niet te begrijpen, maar het valt allemaal best wel mee dus.
‘Slechte benen’
Sommige wielrenners roepen het nét wat te vaak, en net wat te gemakkelijk. Om vervolgens een miraculeuze opleving tentoon te spreiden. ‘Slecht’ is dan ook een relatief begrip natuurlijk. En het blijft nou eenmaal heel erg prettig om de verwachtingen wat te temperen, of de concurrentie op het verkeerde spoor te zetten. Tip: neem ’slecht’ dus met een korreltje zout, totdat het tegendeel bewezen is.
Foto: Sander Sammy (Unsplash)
