Al jaren wist ik het: de Canyon Aeroad wordt mijn volgende fiets. En dit voorjaar is het eindelijk zover, wanneer de SLX 7 in een grote doos wordt afgeleverd. Onnodig om te zeggen natuurlijk, maar het voorjaar kan niet beter beginnen!
Het is zover. Mijn Specialized Tarmac SL4 moet na elf jaar eindelijk een stapje terug doen. Niet omdat-ie begint te piepen of kraken, maar wel omdat het wel eens tijd werd voor een update.
Luxe natuurlijk, want over de Tarmac heb ik eigenlijk niet zo veel te klagen. Ja hij heeft ‘nog’ velgremmen. En hier en daar zijn de sporen zichtbaar van heel wat kilometers fietsen (en bikepacken). En een oogstrelende fiets vind ik het al heel lang niet meer.
Dat hij een opvolger kreeg, was dus onvermijdelijk. Maar steeds stelde ik dat moment uit. Doordat de fiets niet op voorraad was bijvoorbeeld, kleurstellingen die mij niet konden bekoren en een sabbatical… Maar van uitstel kwam in dit geval geen afstel.
Dit voorjaar is dan eindelijk het moment: de CF SLX 7 AXS is weer op voorraad! Kort nadat ik die melding krijg, zit de fiets al in het winkelmandje. En ruim twee weken later staat de meest betaalbare Aeroad van Canyon al voor mijn deur. Ik hoef je waarschijnlijk niet uit te leggen dat ik me op dat moment als een kind op sinterklaasavond voel…
Feest der herkenning
Het voordeel mijn uitstelgedrag is dat ik de fiets goed heb kunnen bestuderen. En ik kon zelfs al een keertje een testrit maken.
Geen verassingen dus tijdens het uitpakken van de fiets, maar een feest der herkenning. Canyon levert de fiets zo goed als rijklaar af, maar desondanks ben ik nog een tijdje druk. Ook omdat ik geen haast heb. Al hoewel, ik wil deze dag nog wel een rondje maken natuurlijk.
Gelukkig lukt dat ook nog, aan het eind van de middag. En eenmaal buiten zit ik met een grote glimlach op de fiets. Zelf ben ik nog wat roestig na een lange winter, maar deze Aeroad van de vierde generatie wil maar een ding: hard vooruit.
Dat hij hard vooruit wil, is logisch trouwens. Dit instapmodel doet qua race-gevoel namelijk weinig onder voor de veel duurdere Aeroad CFR, waar onder andere Mathieu van der Poel op rijdt. De geometrie en aerodynamica zijn exact hetzelfde.
Het frame weegt iets meer dan een kilo, en de complete fiets – inclusief pedalen – zo’n 8,7 kilo in maat XL.
Ontzettend aero
Het platte stuurtje – de CP0048 Aerocockpit – is trouwens een stuk smaller dan ik gewend ben, maar dit voelt ontzettend goed. Hiermee heb ik het idee dat ik minder wind vang. Ik ben alleen wel erg fanatiek geweest met het verlagen van mijn stuur. Dat staat een centimeter lager dan bij mijn Tarmac, en dat is even wennen.
Fraai trouwens: je kan het stuur twee centimeter verlagen, zonder dat er een stukje stuurpen uitsteekt. Daarnaast kun je ook eenvoudig de breedte aanpassen. Maar het allermooiste vind ik dat er geen enkel kabeltje zichtbaar is. Dat oogt ontzettend clean.
Waar ik even aan moet wennen is het schakelen met de draadloze 12-speed aandrijving van SRAM (de Rival eTap AXS). Dit werkt net even anders dan bij Shimano, maar wat gaat dit soepel en efficiënt! Na een paar ritjes hoef ik er waarschijnlijk niet meer over na te denken.
Op de klinkers merk ik pas hoe stijf het frame en de wielen van carbon zijn, maar de fiets protesteert niet en er rammelt ook niets.
Vaak poetsen
De kilometers vliegen ondertussen voorbij, terwijl ik geniet van het zoevende geluid van de DT Swiss-wielen en het uitzicht als ik naar beneden kijk.
Over die wielen gesproken: het gaat hier om de ARC 1600 wielset, met een vijf centimeter hoge velg. Dat oogt prachtig, en gelukkig zijn ze niet zo windgevoelig. Dat is tenminste mijn eerste indruk.
Voor is trouwens gekozen voor een GP 5000 band van 25 millimeter breed, en achter voor 28 millimeter. Wil je zelf bredere banden monteren, dan kan dat tot 32 millimeter.
Goed trouwens dat ik een zonnebril op deze zonnige dag, want het witte frame weerkaatst het zonlicht als een spiegel. Besmettelijk kleurtje? Zeker weten, maar dat is een goede stok achter de deur om hem vaak te poetsen. En een schone fiets die gaat nog harder natuurlijk!
Uiteraard krijgt mijn nieuwe fiets een plekje in de woonkamer. En als ik de ruimte had, dan kreeg hij zelfs een plekje aan de muur. Wat een racemonster is de Aeroad, en wat een prachtplaatje. Het voorjaar was al mijn favoriete seizoen, maar met de komst van deze fiets kan het helemaal niet meer stuk.
Pluspunten:
- Superstijf en -aero
- Gemaakt om mee te racen
- Ontzettend clean en strak
Minpunt:
- Flinke investering (maar niet een waar ik spijt van krijg)
Foto’s: In de Kopgroep en Canyon
