Een goed bewaard geheim? Je zou het haast wel denken als je in het Tecklenburger Land fietst. Het is er prachtig, maar ook heel rustig. Geen enkele wielrenner komen we de eerste uren tegen als we de omgeving aan het verkennen zijn.
Natuurlijk zijn er heel wat wielrenners die het Tecklenburger Land al ontdekt hebben. En de toertocht die er jaarlijks plaatsvindt, heeft daar waarschijnlijk voor een groot deel voor gezorgd.
Tegelijkertijd is deze regio net over de grens bij Enschede nog steeds niet ontdekt door de massa, zo lijkt het. Waardoor je er nog heerlijk rustig kunt fietsen.
De afstand kan het in ieder geval niet zijn. Vanuit Amsterdam ben je er namelijk net zo snel als wanneer je naar Limburg zou rijden. Zelfs wanneer je maar één dag hebt dan is het dus de moeite waard om die kant op te gaan.
De Rundfahrt
Die eerder genoemde toertocht is natuurlijk de Tecklenburg Rundfahrt. Het is een tocht die jaarlijks in het voorjaar plaatsvindt met een start en finish in Ibbenbüren. De langste afstand bedraagt 160 kilometer, waarbij je zo’n 2.400 hoogtemeters voor je kiezen krijgt. Flink wat trainen in het voorjaar is dus aan te raden als je meedoet.
Het mooie van de Tecklenburg Rundfahrt is dat de toertocht vrij kleinschalig is. Slechts 2.500 deelnemers mogen er meedoen, waardoor je nooit op overvolle wegen rijdt.
Zelf de toertocht fietsen
Ga je liever op eigen gelegenheid fietsen rondom Tecklenburg, bijvoorbeeld wat later in het jaar? Dan kon het wel eens zijn dat je nauwelijks een wielrenner tegenkomt. Vooral doordeweeks. En dat is best bijzonder eigenlijk, gezien de prachtige uitzichten en de talloze klimmetjes die zich gemakkelijk laten meten met een regio als Limburg.
De ‘Rundfahrt’ is dit jaar helaas al geweest, en dus fietsen we deze maandag in juli onze eigen ronde. Een GPX-route is daarbij gelukkig snel gevonden. Op de officiële website van de toertocht kun je die eenvoudig downloaden namelijk. En het betreft ook nog de meest recente route, van dit jaar.
Kuitenbijters
Een snelle blik naar het profiel van de route is meteen een goede waarschuwing. Meer dan twintig korte maar heftige klimmetjes staan ons te wachten, met soms een stijgingspercentage van wel twintig procent.
Een rustige aanloop naar de eerste klim kunnen we ook wel vergeten. De eerste ‘puist’ ligt namelijk al te wachten op zo’n vijf kilometer van de start.
Die eerste korte maar heftige klim zet meteen de toon. Het is onmiddellijk terugschakelen naar het kleinste verzet op deze muur, en flink op de pedalen staan. De heuvels volgen elkaar daarna snel op. Niet zo gek, want de route loopt telkens over dezelfde heuvelrug, waardoor je heel veel lusjes maakt.
Idyllisch
Het gekke is dat je in een compleet andere omgeving fietst dan je gewend bent, terwijl de grens niet ver weg is. Constant fiets je door een glooiend landschap met vakwerkboerderijen, akkers en stukken bos.
Het enige wat dit idyllische uitzicht verstoort is de enorme elektriciteitscentrale van Ibbenbüren. Maar als je die even wegdenkt, dan is de route prachtig. Een ander referentiepunt tijdens onze tocht is de televisietoren van Tecklenburg. En ook die zien we een keertje van dichtbij, na weer een pittige klim.
Wat verder opvalt is dat het alsmaar mooier wordt, wanneer we richting het oosten fietsen.
Niet toeristisch
In een omgeving als het Tecklenburger Land zou je verwachten dat het ontzettend toeristisch is, maar dat is het zeker niet. Het enige nadeel daarvan is dat je ook weinig café’s en restaurants tegenkomt. Zeker op de route die wij fietsen.
Gelukkig vinden we nog wel een bakkerijtje waar je ook kunt zitten. En uiteraard is er onderweg een supermarkt om de voorraden aan te vullen.
Tenslotte valt het echt op met hoeveel geduld en respect je wordt ingehaald door automobilisten. Voor zover je die al tegenkomt, want dat valt reuze mee.
Broodje schnitzel
Slechts een enkele maal zien we de zon vandaag, maar de fietsomstandigheden zijn verder prima. Dat neemt niet weg dat alle klimmetjes na verloop van tijd goed voelbaar zijn. In het plaatsje Ledde houden we daarom nog een laatste koffiestop en eten een broodje schnitzel. Daarna begint het laatste stuk, terug naar Ibbenbüren.
Een kleine twintig kilometer verder zijn we terug op de parkeerplaats. Daar zitten we moe maar voldaan op een stoeprand in de zon. Mét een alcoholvrij biertje, proostend op een prachtige dag. Het Tecklenburger Land heeft onze verwachting overtroffen.
Een goed bewaard geheim? Je zou het haast wel denken als je er rondfietst. Eén ding is sowieso duidelijk: de laatste keer dat wij hier fietsen was het zeker niet.
Foto’s: In de Kopgroep
