Duizenden merken verbonden ooit hun naam al aan het wielrennen. Van Mapei tot Lampre, en van ONCE tot Euskaltel. Vaak is de link met wielrennen ver te zoeken, en in sommige gevallen zijn die sponsors wel héél bijzonder.
Tot midden jaren vijftig was het alleen voor merken uit de fietsbranche toegestaan om ploegen te sponsoren. Maar die situatie was niet lang houdbaar toen er een eind kwam aan de na-oorlogse bloeitijd van de fietsmarkt. Gelukkig brachten nieuwe regels de geldstroom weer op gang die nodig was om teams te blijven ondersteunen.
Slechts zelden is er nog een link te bedenken tussen een wielerteam en zijn sponsors. Want wat hebben een Belgische ijsmaker (IJsboerke) of een oliemaatschappij (Frisol) nu met wielrennen? Maar het kan nog veel gekker. Dat bewijzen deze wel zeer vreemde teamsponsors uit het heden, maar vooral ook het verleden.
Sauna Diana
Sauna Diana gaat tegenwoordig door leven als Club Diana, en is een luxe seksclub uit Zundert. In de jaren tachtig en negentig werd de club een begrip als sponsor van de Zundertse amateur-wielerploeg.
Sauna Diana was de eerste wielerploeg met een ploegbus. En dat was een uitkomst, want hierdoor hoefden wielrenners zich niet langer met een washandje te wassen in de auto van de ploegleider. Die bus – versierd met afbeeldingen van schaarsgeklede vrouwen – werd uiteindelijk een fenomeen op zichzelf. Ook professionele ploegen huurden de bus voor internationale wedstrijden. En zo belandde Sauna Diana zélfs in de Tour de Trance.
Amore & Vita
Kan het nog gekker? Daar kun je over dubben natuurlijk. Maar het Vaticaan bewijst in ieder geval dat sponsoring niet alleen is weggelegd voor commerciële bedrijven.
De ploeg bestaat al sinds 1990 en in de beginjaren nam het team vaak deel aan de Giro. Met de naam Amore e Vita (Liefde en Leven) voert het Vaticaan campagne tegen abortus en euthanasie.
De sportieve ambities mogen dan wat zijn bijgesteld, de ploeg bestaat nog steeds. Tegenwoordig op een Albanese licentie, en op continentaal niveau, onder de naam Amore & Vita – Prodir
Blanco
Na alle dopingrellen in het wielrennen, vond de Rabobank het na jaren sponsoring welletjes geweest. Per direct trok de bank zich terug als sponsor. Tenminste, voor de buitenwereld. Want contracten werden wel nageleefd.
En zo bleef er een team over mét sponsorgeld, maar zonder naamgever. ‘Blanco’ dus. Gelukkig duurde deze situatie niet lang, want heel trots waren de renners niet met hun white-label. Nog datzelfde jaar deed het Amerikaanse elektronicabedrijf Belkin zijn intrede als échte sponsor.
Androni Giocattoli Serramenti PVC Diquigiovanni
De prijs voor de grootste tongbreker in het wielerpeloton, gaat ongetwijfeld naar het Italiaanse Androni Giocattoli Serramenti PVC Diquigiovanni. Met zo’n draak van een naam zou je het bijna te doen krijgen met commentatoren.
De naam van ploeg die in 1996 van start ging is ook nog eens een bijzondere combi tussen twee sponsors. Androni Giocattoli is een leverancier van speelgoed, terwijl Serramenti PVC Diquigiovanni specialist is in deuren en ramen.
Die naam is trouwens voor de geschiedenisboekjes. Tegenwoordig gaat het continentale team door het leven als Androni-Sidermec-Bottecchia, wat al een flink wat lettergrepen scheelt.
Stripteasedanseres Myriam de Kova
Wie zeker in dit rijtje met bijzondere sponsors thuishoort, is stripteasedanseres Myriam De Kova. In 1973 was zij namelijk één seizoen sponsor van het De Kova – Lejeune team.
De weduwe van een Griekse miljonair hoopte daarmee haar in het slop geraakte carrière van nieuwe glans te voorzien. Wat helaas een tevergeefse poging bleek te zijn.
De ploeg wist weinig potten te breken, ondanks de aanwezigheid van ex-Tour-winnaar Lucien Aimar. Myriam de Kova draaide snel de geldkraan weer dicht en zo was het team een jaartje later al geschiedenis.
Foto: Wikipedia
