Column: iets te kort kort-kort

Column: iets te kort kort-kort

Met een grote glimlach zat ik op de fiets, en ik was zo te zien niet de enige. Wat was het heerlijk die zon, en voor het eerst weer fietsen in ‘kort-kort’. De glimlach die ik maar niet kon onderdrukken zorgde meteen voor vliegen in mijn mond. Luxeproblemen van een vroege zomer. 

Winterkloffie dus maar naar de zolder? Helaas, ik dacht het niet, want de zomerpret zou slechts drie dagen duren. Een kille zeven graden met natte sneeuw zat er blijkbaar aan te komen, vertelde mijn telefoon. Alsof mijn weerapp ineens naar Siberië was gesprongen in plaats van Overijssel. 

Van zomer naar herfst in één week: dat hakt erin, zelfs bij een doorgewinterde wielrenner.

Helaas berustte het weerbericht niet op een misverstand. Ik had het Gerrit Hiemstra zo graag vergeven. ‘Sorry jongens, even de verkeerde weerkaarten uit januari gebruikt. Het wordt toch twintig graden met Pasen’.

Vrijdags had de kou inmiddels weer zijn intrede gedaan. Maar een beetje wielrenner laat zich natuurlijk niet stoppen. Toch voelde ik weerstand om mijn fiets te pakken, notabene op mijn vrije dag. 

De grote boosdoener was natuurlijk die zomerzon van enkele dagen eerder. Die verwennerij die veel te kort duurde. Alsof je één frietje eet, en iemand vervolgens die puntzak uit je handen trekt. Pure pesterij, en iemand blij maken met een dooie mus.

Het zegt ook iets over hoe ik in elkaar zit vrees ik. Weersveranderingen doen me een hoop, en gek genoeg vooral als het kouder wordt. Zo kan ik al heimwee hebben naar de zomer, voor hij goed en wel voorbij is.

Een spelletjesmens ben ik niet echt, maar toch speelde ik deze ochtend vol overgave het spelletje ‘ik ga wel, nee toch niet’. Een bezigheid die zich kenmerkt door te doen alsof je druk bent met dingen, terwijl je af en toe bedenkelijk uit het raam kijkt, de temperatuur checkt, en weer doorgaat. 

De uitkomst van het spelletje was dat ik uiteraard op mijn fiets sprong. Een uurtje dan, nam ik mij voor. Om na twee uur voldaan weer terug te keren.

April krijgt mij niet klein, schoot er door mij heen. Een gedachte die ik minstens twee dagen ga volhouden. Want ja, mijn stemming is net zo grillig als het weer.